شروعش به نام خدا و به عشق همه ی دوستان

Every day when my eyes open, my eyelids open another leaf of life and the sound of

     .the wind promises another morning

?that life goes on, so why be sad

I love you all  ​​​​    Morteza Arbabi Hakemabadi (Masih)

,...and

...Hello

هر روز با باز شدن چشم هایم ، پلکهایم ورق می زند برگی دیگر از زندگی را و صدای پای باد نوید صبحی دیگر را می دهد . 

که زندگی جاریست ، پس غصه چرا ؟

همتونو دوستون دارم           مرتضی اربابی حکم آبادی(مسیح) ^​​      

​​​​​​و...،

سلام...

 

 

«قبل از هر حرف و حدیثی ، هر چاق سلامتی : مطالب شخصی است و کپی با ذکر نام ، لطفأ

رفقای دوست داشتنی

 

خیلی ساله که دارم می نویسم ، حدودا از سال ۷۵.... 

از  سال ۷۹ خط خطی هام به شعر شبیه شد و میشد اسم شعر رو روی اونها گذاشت . برای خاطره بازی هم که شده بود سالها بعد حدودأ سال ۹۰ بنا به توصیه ی یکی از دوستان نزدیک تصمیم گرفتم تمام این نوشته ها رو حتی با ایراد و اشکال نگهشون دارم .تا این موقع از هر نوشته ام که ازش حس خوبی نمی گرفتم ویا  احساس می کردم به دل نمشینه یادداشت که هیچ معدومش میکردم 

برای همین با شروع به نوشتن این وبلاگ تصمیم دارم هر چه نوشته تحت  هر عنوانی  دلنوشته ، داستان ، شعر ، هرچند با اشکال و ایراد رو اینجا ثبت کنم و با همه ی دوستان به اشتراک بذارم .

_ اول اینکه نظر یادتون نره خصوصا اونهایی که دستی بر آتش دارند و به قول دوستان اهل فن هستند ، حتمأ برای ویرایش نوشته ها چه قدیم ،چه جدید کمکم کنند و منو مدیون خودشون بکنند ، یه عمر 

_ دوم همونی که آخر پست اول عرض کردم : 

  «  قبل هر احوالپرسی و چاق سلامتی ، همه ی نوشته ها  شخصی و کپی با ذکر نام ، لطفأ  »

.                                       

.                                                                                                          « دوستتون دارم »

 

. 

تو که رفتی .... اولین خط خطیِ پر از اشکال که شبیه شعر شد

تو که رفتی ، آسمونم ، دیگه هیچ رنگی نداره 
نه که رنگی نداره ، بودنِ تو معنی داره 
تو که رفتی ، آسمون ، غم رو دلش سنگینی کرد 
تازه با رفتنِ تو ، بودنتو ، معنی می کرد 
تو که رفتی ، دلِ آسمون ، همش بارونی بود 
هق هقِ گریه ی اون ، بازم برام نشونی بود 
تو که رفتی ، تا ابد جات خالیه توی خونه 
می دونی ، وقتی که نیستی ، خونه هم یه زندونه 
تو که رفتی ، دیگه اینجا ، همیشه سوت و کوره 
می دونم ، رفتی سفر ، فاصلمون خیلی دوره 
تو که رفتی ، دیگه عادتم شده تنها شدن 
تویِ تاریکیِ خونه ، خوبی ها منها شدن 
 تو که رفتی ، دیگه شادی ، پر کشید از تو خونه 
توی این مسابقه ، فِک می کنه برد زمونه 
تو که رفتی و ، با رفتنت ، مسیح تو زندونه
روز گار از سر ناچاری ، فقط می گذرونه 

 

یک هفته بعد از مرگ برادرم در پنجم بهمن ماه سال ۱۳۷۹ بعد از دوهفته در بیستم بهمن ماه بالاخره نوشته های من با این نوشته شکل شعر به خودش گرفت امیدوارم دوستان گلم با نظرات و پیشنهادات خودشون در هر چه بهتر شدن نوشته هام کمکم کنند .......ارادتمند 

                                           

کوتاه ....

۱_

حالا می گویی...

دوستت دارم؟
یادش بخیر... 
برایت نوشتم وتو...
خواندی و

با صدای بلند خندیدی
به دنیای کوچک من 

 

۲_

             نمی شود...
                از تو گذشت ،
        بی هوا 
                 من دل نگرانِ
                         روزهای بدونِ توأم 

 

۳_   

لحظه هایم را
درگذرخاطره ها...
گم کرده ام

کاش باشد ...
فرصتِ «جبران می کنم»
کاش...

 

۴_

                        بنشین در  دل من 
                               چه فقیرانه مکانی دارم 

                              من در این شهر سراب 
                            با همین حال خراب 
                                                   هوس چیدن یک بوسه ز چشمت دارم 

                     که گناه است ..؟
        مگو 
                                 مست از عشق تو بودن ،
                             همه جا ذکر تو گفتن  ،
                              بخدا عین ثواب است 
                مگو         
                                            

                           

                                   

هایکو ، هاشور ویا هر چی که دوست دارید اسمشو بگید

 

سه کوتاه  سروده شده در مورخه ی 

تصور ......... ۱۳۹۸/۱۱/۲۵

کودتا ..........۱۳۹۸/۱۱/۱۹

تگرگ .......... ۱۳۹۸/۱۱/۰۵

 

 

دوستان عزیز باز هم استدعا دارم بنده رو از نظرات خودشون محروم نفرمایید 

 

نگفتم ....؟

 

 

                    گفتم به تو اینگونه خرابم،نگفتم

          در میــــکده دنبالِ ثوابم،نگفتم؟                           

                        عالم اگر از آب شود تلِّ خرابی!!

                        آسوده دراین خانه به خوابم،نگفتم؟

.         من غرق دراین بحـرِهواوهوسِ خویش 

           آلــوده ی اوهام و سرابم ، نگفتم؟

                       از کرده پشیمانم و با حالِ پریشان 

                       دنبـــالِ تو با قلب کبابم ، نگفتم؟

         عاقــــل نشوم تا نرسم کوی ِ عزیزت

         جانا،تـــو نزن سازِِ عذابم...نگفتم؟

                      آرام دلم،خانـه ات آباد  کجایی؟                                     من در پیِ آن کهنه شرابم ،نگفتم ؟ 

 یک نیت و یک فال،مسیح است و جوابی                                                         گفتم که تویی حال و جوابم ، نگفتم؟

​​​​​​                                ( بیست و سوم مهرماه ۱۳۹۴)

یکی از نوشته های سالهای دور البته با ایراد که به امید کمک دوستان برای ویرایش و اصلاح در وبلاگ درج شده دوستان ما رو از نظرات پر بار خودشون محروم نفرمایند 

                                               

گاهی ...

 

 

 

 

                «گاهی دلـم برای خودم تنگ می شود» 
                اشکم میان غصــه و غـم سنگ می شود

 
                            آشفتگـــی وضــع من و روزگــار من 
                            گاهی چنین بود که خودم منگ می شود

 
               اصلا عجیب نیست میان جهــان وخلــق
               گاهی برای حـرف قشنــگ جنگ می شود

 
                            وقتی برای درد دلـــی شک نشانه شد 
                            تا پای مرگ پای تـو هم لنگ می شود

 
               وقتـی صدای گریــه مـن ونگ می شود 
               دل مردگـــی برای مـن آهنگ می شود

 
                            شاید برای رد شــدن از ارتفاع پست 
                            صدها دلـــی برای یکـی رنگ می شود

 
               شاید ســـوال خنده به لب آورد ولی 
               اصلا دلـت برای دلــم تنگ می شود ؟ 

                             از غصــه ی نـدیدن خال لبت "مسیح" 
                             هــر دم دلش برای تو دلتنگ می شود 

 

                                                                                     ( یازدهم مهر ماه 1394)

 

این شعر از نوشته های اول بنده است که مصرع اول این شعر تضمینی از شعر استاد بزرگوار و ارجمند محمد علی بهمنی است که امیدوارم دوستان گرامی و اهالی فن که دستی بر آتش دارند در ویرایش واصلاح اون بنده رو یاری کنند